Als je vraagt waar je mij blij mee kan maken, dan is het antwoord: “lekker eten”. Zolang als ik me kan herinneren hou ik van lekker eten en trouwens wie niet? Ik kom uit een familie waar we naast van lekker eten houden ook graag in de keuken staan.

Eten is belangrijk, dat weten we allemaal, het is de brandstof voor je lichaam, maar een gezonde relatie met voeding is ook ontzettend belangrijk en geeft je naast ‘vulling’ ook plezier en voldoening.

Ik heb altijd al een passie voor voeding gehad, daarnaast zit het ook in mij om mensen te willen helpen. Ik weet hoe ontzettend vervelend het is wanneer je klachten ervaart na een maaltijd, maar het is vooral vervelend wanneer je klachten ervaart maar niet weet wat de oorzaak en oplossing hiervoor is. Waar worden nou toch je buikklachten door veroorzaakt of hoe komt het dat het afvallen maar niet lukt na zoveel pogingen? 

Mijn vriend heeft pas op latere leeftijd ontdekt dat hij een lactose-intolerantie heeft, waar eerst jaren met vage maag- en darmklachten vooraf gingen. Eten wordt zo onzeker en een zoektocht, terwijl eten juist leuk en lekker kan zijn. Door te zien wat het effect is van vage klachten en hoeveel dit met iemand doet, weet ik hoe belangrijk ondersteuning en hulp is. 

Zelf heb ik in het verleden een periode van fanatiek sporten gehad, waarbij ik de vrije uurtjes die ik had graag in de sportschool doorbracht. Trainen voor een sterker lichaam, maar ook strevend naar een lager vetpercentage en een hogere spiermassa. Wat in principe goed is, wanneer dit op een gezonde manier gebeurt. Maar wat je misschien wel kan raden, dat was bij mij niet meer helemaal het geval...

Naast fanatiek sporten volgde ik een streng eetschema. Ik plande mijn drie hoofdmaaltijden en drie tussendoortjes vooraf zodat ik wist waar ik aan toe was, het gaf mij zekerheid, houvast en loonde ook in resultaat. Ja, het gaf mij het lichamelijke resultaat waar ik toen der tijd voor werkte, maar elke hap die ik afweek van mijn geplande maaltijden, elke hap die niet paste in mijn ‘dieet’ gaf mij een schuldgevoel... Na verloop van tijd werd mij duidelijk dat dit geen manier van leven was. Eten werd obsessief, terwijl eten juist leuk en lekker hoort te zijn.

Voor mij was dit een korte periode die ik heb weten te doorbreken en weer terug naar wél een gezonde relatie met voeding heb kunnen werken, maar misschien lees je dit nu en voel je de herkenning, loop jij hier al langer mee en weet je niet goed hoe je dit moet aanpakken. Ik help je graag met een betere relatie met voeding opbouwen, beter in je vel zitten en je fitter voelen.

Toen The Nourishing State bij mij in beeld kwam was ik ontzettend enthousiast over de holistische aanpak, maar riep ik al snel "koolhydraatarm dat is niks voor mij". Ik zou wel dagelijks pasta kunnen eten en vind het heerlijk om zelf brood te bakken.

Ik had er al verschillende positieve ervaringen over gelezen en gehoord, dus toch nieuwsgierig wat de resultaten bij mij zouden zijn ging ik van start. Het was voor mij ‘normaal’ dat ik zo’n 1-2 uur na een maaltijd, waarbij ik direct na de maaltijd écht verzadigd was, weer trek had. Na de lunch leefde ik alweer toe naar mijn volgende tussendoortje of maaltijd.

Koolhydraatarm eten geeft mij die langere gewenste verzadiging, minder middagdipjes, geen opgeblazen gevoel en niet de hele dag over eten aan het nadenken. Het brengt mij veel meer rust en energie. En dit gun ik jou ook! 

Zelf heb ik in het verleden een periode van fanatiek sporten gehad, waarbij ik de vrije uurtjes die ik had graag in de sportschool doorbracht. Trainen voor een sterker lichaam, maar ook strevend naar een lager vetpercentage en een hogere spiermassa. Wat in principe goed is, wanneer dit op een gezonde manier gebeurt. Maar wat je misschien wel kan raden, dat was bij mij niet meer helemaal het geval...

Naast fanatiek sporten volgde ik een streng eetschema. Ik plande mijn drie hoofdmaaltijden en drie tussendoortjes vooraf zodat ik wist waar ik aan toe was, het gaf mij zekerheid, houvast en loonde ook in resultaat. Ja, het gaf mij het lichamelijke resultaat waar ik toen der tijd voor werkte, maar elke hap die ik afweek van mijn geplande maaltijden, elke hap die niet paste in mijn ‘dieet’ gaf mij een schuldgevoel... Na verloop van tijd werd mij duidelijk dat dit geen manier van leven was. Eten werd obsessief, terwijl eten juist leuk en lekker hoort te zijn.

“Elke hap die niet paste in mijn ‘dieet’ gaf mij een schuldgevoel”

Voor mij was dit een korte periode die ik heb weten te doorbreken en weer terug naar wél een gezonde relatie met voeding heb kunnen werken, maar misschien lees je dit nu en voel je de herkenning, loop jij hier al langer mee en weet je niet goed hoe je dit moet aanpakken. Ik help je graag met een betere relatie met voeding opbouwen, beter in je vel zitten en je fitter voelen.

Toen The Nourishing State bij mij in beeld kwam was ik ontzettend enthousiast over de holistische aanpak, maar riep ik al snel "koolhydraatarm dat is niks voor mij". Ik zou wel dagelijks pasta kunnen eten en vind het heerlijk om zelf brood te bakken.

Ik had er al verschillende positieve ervaringen over gelezen en gehoord, dus toch nieuwsgierig wat de resultaten bij mij zouden zijn ging ik van start. Het was voor mij ‘normaal’ dat ik zo’n 1-2 uur na een maaltijd, waarbij ik direct na de maaltijd écht verzadigd was, weer trek had. Na de lunch leefde ik alweer toe naar mijn volgende tussendoortje of maaltijd.

Koolhydraatarm eten geeft mij die langere gewenste verzadiging, minder middagdipjes, geen opgeblazen gevoel en niet de hele dag over eten aan het nadenken. Het brengt mij veel meer rust en energie. En dit gun ik jou ook! 

Wil je ook werken aan een leefstijl waar je écht blij van wordt en jezelf mee op nr 1 zet?